Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
21 Απριλίου 2025
    Βρίσκεστε εδώ:  
  1. Αρχική
  2. Ορθόδοξη Πίστη & Ζωή
  3. Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 1197

avraam agia triada 01


Υπάρχει η άποψη σε ορισμένους Θεολογικούς κύκλους ότι δεν είναι δυνατόν να δούμε τον αόρατο, άπειρο και ασχημάτιστο Θεό και συνεπώς δεν μπορούμε να τον εικονίσουμε. Επίσης οι κύκλοι αυτοί ισχυρίζονται ότι οι αναφερόμενες Θεοφάνειες της Βίβλου δεν είναι πραγματικές Θεοφάνειες αλλά Αγγελοφάνειες και ότι η μόνη πραγματική Θεοφάνεια είναι ο Σαρκωμένος Υιός του Θεού.
 
Λέγει η Γραφή :
«καὶ εἶπεν· οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν τὸ πρόσωπόν μου· οὐ γὰρ μὴ ἴδῃ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται» Έξοδος 33:20
«Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε» Ιωάννης 1:18
«καὶ ὁ πέμψας με πατήρ, αὐτὸς μεμαρτύρηκε περὶ ἐμοῦ. οὔτε φωνὴν αὐτοῦ ἀκηκόατε πώποτε οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε» Ιωάννης 5:37
«Τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν» Α Τιμόθεον 1:17
«ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν» Α Τιμόθεον 6:16
«Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται» Α Ιωάννου 4: 12
 
Επίσης όμως η Γραφή λέγει:
«ὤφθη Κύριος τῷ ῞Αβραμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι ὁ Θεός σου» Γένεση 17:1
«ὤφθη δὲ αὐτῷ ὁ Θεὸς πρὸς τῇ δρυΐ τῇ Μαμβρῇ» Γένεση 18:1
«καὶ ἐκάλεσεν᾿Ιακὼβ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου, Εἶδος Θεοῦ· εἶδον γὰρ Θεὸν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, καὶ ἐσώθη μου ἡ ψυχή.  ἀνέτειλε δὲ αὐτῷ ὁ ἥλιος, ἡνίκα παρῆλθε τὸ εἶδος τοῦ Θεοῦ· αὐτὸς δέ ἐπέσκαζε τῷ μηρῷ αὐτοῦ» Γένεση 32: 30-31
«καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὡς εἴ τις λαλήσει πρὸς τὸν ἑαυτοῦ φίλον» Έξοδος 33:11
«εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπῃρμένου, καὶ πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ.  καὶ Σεραφὶμ εἱστήκεισαν κύκλῳ αὐτοῦ, ἓξ πτέρυγες τῷ ἑνὶ καὶ ἓξ πτέρυγες τῷ ἑνί, καὶ ταῖς μὲν δυσὶ κατεκάλυπτον τὸ πρόσωπον, ταῖς δὲ δυσὶ κατεκάλυπτον τοὺς πόδας καὶ ταῖς δυσὶν ἐπέταντο.  καὶ ἐκέκραγεν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον καὶ ἔλεγον· ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ. …..καὶ εἶπον· ὦ τάλας ἐγώ, ὅτι κατανένυγμαι, ὅτι ἄνθρωπος ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων, ἐν μέσῳ λαοῦ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντος ἐγὼ οἰκῶ καὶ τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου. ……..καὶ ἤκουσα τῆς φωνῆς Κυρίου λέγοντος· τίνα ἀποστείλω, καὶ τίς πορεύσεται πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον;» Ησαϊας 6: 1-8
«καὶ ἐμαρτύρησεν ᾿Ιωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ' αὐτόν.  κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ' ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ' αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ» Ιωάννης 1: 32-33
«καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν,  καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου» Πράξεις 2:3-4
«ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν᾿Αβραὰμ» Πράξεις 7:2
«λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα, καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ. Β Πέτρου 1:17-18
Πως συμβιβάζονται τα πρώτα χωρία προς τα δεύτερα ; Μπορούμε να δούμε και να ακούσουμε τον Θεό ; Αντιφάσκει μήπως η Γραφή όπως μωρολογούν οι άθεοι;
Όχι αγαπητοί αναγνώστες δεν αντιφάσκει η θεόπνευστη Γραφή. Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός :
«Οἴδαμεν οὖν, ὅτι οὔτε Θεοῦ, οὔτε ψυχῆς, οὔτε δαίμονος δυνατόν θεαθῆναι φύσιν, ἀλλ᾽ ἐν μετασχηματισμῷ τινί θεωροῦνται ταῦτα, τῆς Θείας Προνοίας τύπους καί σχήματα περιτιθείσης τοῖς ἀσωμάτοις καί ἀτυπώτοις…Μή θέλων οὖν ὁ Θεός παντελῶς ἀγνοεῖν ἡμᾶς τά ἀσώματα, περιέθηκεν αὐτοῖς τύπους, καί σχήματα, καί εἰκόνας κατά τήν ἀναλογίαν τῆς φύσεως ἠμῶν, σχήματα σωματικά ἐν ἀΰλῳ ὁράσει νοός ὁρώμενα· καί ταῦτα σχηματίζομεν καί εἰκονίζομεν. Ἐπεί, πῶς ἐσχηματίσθη καί εἰκονίσθη τά Χερουβίμ; ἀλλά καί Θεοῦ σχήματα καί εἰκόνες ἡ Γραφή ἔχει» Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, P.G. 94, 1344-1345.
Ο Θεός αυτός καθ΄ εαυτόν ως θεία ουσία, ως γυμνή θεότης δεν μπορεί να γίνει ορατός και να εικονιστεί. Μπορεί όμως ως Παντοδύναμος που είναι να πάρει μία μορφή, ένα σχήμα  ώστε να μπορούμε να τον δούμε.
Το ίδιο άλλωστε δεν συμβαίνει με τους Αγγέλους και τις ανθρώπινες ψυχές; Οι Άγγελοι και οι ανθρώπινες ψυχές είναι αόρατες υπάρξεις αλλά μπορούν να γίνουν ορατές όταν το επιτρέπει ο Θεός.
«Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἣν εἶχον» Αποκάλυψη 6:9
«ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος» Λουκάς 1:11
Η λέξη «ὤφθη» σημαίνει ότι παρουσιάστηκε ο Άγγελος ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΩΣ. Ομοίως το ίδιο σημαίνει η λέξη«ὤφθη»  σε εδάφια σαν και αυτό: «ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν ᾿Αβραὰμ» Πράξεις 7:2
Οι Άγγελοι και οι Ψυχές δεν είναι ανώτεροι από τον Θεό…..και ο Θεός μπορεί να παρουσιαστεί με διάφορες μορφές-σχήματα. Το Άγιο Πνεύμα Θεός δεν είναι; Παρουσιάστηκε όμως με την μορφή Περιστεράς και Φλόγας.  Στην μελέτη αυτή θα δούμε και άλλες εμφανίσεις του Θεού.

Στο 6ο κεφάλαιο του Ησαϊα η Αγία Γραφή περιγράφει μία εμφάνιση του Θεού ο οποίος δορυφορείται από Σεραφίμ.  Έχουμε δηλαδή ταυτόχρονα Θεοφάνεια και Αγγελοφάνεια. Η Γραφή λοιπόν δεν ψεύδεται, περιέχει και Αγγελοφάνειες και Θεοφάνειες και πολύ κακώς κάποιοι παρουσιάζουν τις Θεοφάνειες ως Αγγελοφάνειες! Η Γραφή είναι σαφής, σαφέστατη : «τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου»!

 

Πηγή: Ακτίνες

Tags:
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 1011

antidwro 01

Στό σημερινό μου σύντομο κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς μιλήσω γιά τό Ἀντίδωρο, πού παίρνουμε στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας. Λέγεται «Ἀντίδωρο», γιατί τό παίρνουμε ἀντί τῶν «Δώρων». «Δῶρα», «τίμια Δῶρα», καλοῦμε τήν θεία Κοινωνία. «Δωρεάν» μᾶς δίνει ὁ Χριστός τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του στήν θεία Κοινωνία, «δωρεάν» χωρίς νά μᾶς ἀξίζει, γι᾽ αὐτό καί τά λέμε «Δῶρα». Τό Ἀντίδωρο, λοιπόν, οἰκονομήθηκε γι᾽ αὐτούς, πού γιά διάφορους λόγους δέν μπορεῖ νά κοινωνήσουν καί ἔτσι, ἀντί τῆς θείας Κοινωνίας, ἀντί τῶν Τιμίων Δώρων, παίρνουν γιά εὐλογία τό Ἀντίδωρο.

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015
 
ΚΑΤΗΧΗΣΗ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ
 
1. Στό σημερινό μου σύντομο κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς μιλήσω γιά τό Ἀντίδωρο, πού παίρνουμε στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας. Λέγεται «Ἀντίδωρο», γιατί τό παίρνουμε ἀντί τῶν «Δώρων». «Δῶρα», «τίμια Δῶρα», καλοῦμε τήν θεία Κοινωνία. «Δωρεάν» μᾶς δίνει ὁ Χριστός τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του στήν θεία Κοινωνία, «δωρεάν» χωρίς νά μᾶς ἀξίζει, γι᾽ αὐτό καί τά λέμε «Δῶρα». Τό Ἀντίδωρο, λοιπόν, οἰκονομήθηκε γι᾽ αὐτούς, πού γιά διάφορους λόγους δέν μπορεῖ νά κοινωνήσουν καί ἔτσι, ἀντί τῆς θείας Κοινωνίας, ἀντί τῶν Τιμίων Δώρων, παίρνουν γιά εὐλογία τό Ἀντίδωρο.
 
2. Πραγματικά, χριστιανοί μου, εἶναι μεγάλη εὐλογία τό Ἀντίδωρο. Εἶναι εὐλογία γιατί «περνάει» πρῶτα ἀπό ὀλόκληρη ἱερή Ἀκολουθία, τήν Ἀκολουθία τῆς Προσκομιδῆς. Κατά τήν Ἀκολουθία αὐτή, ἀπό τό πρόσφορο, πού ἐτοιμάζουν τά εὐλογημένα χέρια τῶν εὐσεβῶν γυναικῶν, ὁ ἱερεύς ἀποχωρίζει τήν κεντρική μερίδα πού γράφει «ΙΗΣΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΑ » τήν βάζει πάνω στό ἅγιο Δισκάριο, καί τό ὑπόλοιπο μέρος τοῦ προσφόρου, ξέρετε, χριστιανοί μου τί συμβολίζει; Συμβολίζει τήν Κοιλία τῆς Παναγίας! Ἔτσι λέγει ὁ ἅγιος Γερμανός, ὁ Πατριάρχης τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Γιατί, ὅπως ἀπό τήν Κοιλία τῆς Παναγίας μας βγῆκε ὁ Χριστός, ἔτσι καί ἀπό τήν «κοιλία» τοῦ προσφόρου βγαίνει ἀπό τόν ἱερέα στήν Προσκομιδή ἡ κεντρική μερίδα «ΙΗΣΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΑ ». Αὐτή ἡ μερίδα στήν θεία Λειτουργία μέ τήν εὐχή πάλι τοῦ ἱερέα, ὦ μέγιστο θαῦμα!, θά γίνει Χριστός, θά γίνει τό Σῶμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ!
 
3. Τό ὑπόλοιπο, λοιπόν, πρόσφορο, πού εἴπαμε ὅτι συμβολίζει τήν Παναγία μας, κόπτεται γιά Ἀντίδωρο. Πραγματικά, δέν εἶναι μεγάλη εὐλογία τό νά πάρετε μερίδα καί νά φᾶτε ἀπό αὐτό τό πρόσφορο; Οἱ παλαιοί ἔλεγαν τό Ἀντίδωρο «Ὕψωμα τῆς Παναγίας»! Τό ἔλεγαν «ὕψωμα», γιατί πραγματικά ὁ ἱερέας ὑψώνει τό πρόσφορο, μέχρι τό μέτωπό του, ὅταν ἀρχίζει τήν Προσ­κομιδή λέγοντας μάλιστα καί ἕνα εἰδικό τροπάριο (τό «ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ Νόμου...»). Καί τό λέμε «τῆς Παναγίας» ὕψωμα, γιατί εἴπαμε ὅτι τό πρόσφορο συμβολίζει τήν Κοιλία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ὅπως τό καταλαβαίνετε, χριστιανοί μου, γιά νά φᾶτε τό Ἀντίδωρο πρέπει νά εἶστε νηστικοί. Γιατί τό Ἀντίδωρο «πέρασε» ἀπό τήν Ἀκολουθία τῆς Προσκομιδῆς, ἡ ὁποία δέν εἶναι ὅπως ἡ Ἀρτοκλασία, πού τρῶμε τούς ἄρτους καί ἄς ἔχουμε φάει προηγουμένως· ἀλλά ἡ Προσ­κομιδή λέγω, εἶναι Ἀκολουθία πού συνδέεται μέ τήν θεία Λειτουργία. Καί τήν λέγουν μάλιστα τήν Προσκομιδή «λειτουργία ἐν ἐμβρύῳ»!
 
4. Μέ τό Ἀντίδωρο, χριστιανοί, παίρνετε καί μία ἄλλη εἰδική εὐλογία. Ἀκοῦστε: Πόσο θά τό θέλατε να μπεῖτε μέσα στό Ἱερό καί νά προσκυνήσετε τήν Ἁγία Τράπεζα!... Δέν ἐπιτρέπεται ὅμως αὐτό γιά σᾶς τούς λαϊκούς καί γιά σᾶς τίς γυναίκες ἰδιαίτερα. Ἀλλά, ἐνῶ δέν ἐπιτρέπεται ἐσεῖς οἱ λαϊκοί νά μπεῖτε στό Ἱερό, γιά νά ἀσπαστεῖτε τήν Ἁγία Τράπεζα, παίρνοντας τό Ἀντίδωρο, ἀσπάζεσθε τό χέρι τοῦ ἱερέα, πού ἀγγίζει τήν Ἁγία Τράπεζα. Ἀλλά θά πεῖτε, μπορῶ καί στό δρόμο νά ἀσπαστῶ τό χέρι τοῦ ἱερέα καί νά πάρω τήν εὐλογία αὐτή. Ὄχι, προσέχετε! Τήν ὤρα πού παίρνετε τό Ἀντίδωρο εἶναι μιά εἰδική εὐλογία ἀπό τό χέρι τοῦ ἱερέα. Γιατί εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὥρα μετά τήν θεία Λειτουργία, πού τό χέρι τοῦ ἱερέα ἄγγιξε πρίν ἀπό λίγο τά ἅγια, καί στάζει Αἷμα, τοῦ Χριστοῦ τό Αἷμα, εἶναι χέρι «αἱμοσταγές»! Ἔτσι, ἀσπαζόμενοι τό χέρι τοῦ ἱερέα, ὄταν παίρνετε τό Ἀντίδωρο αὐτή τήν στιγμή, εἶναι σάν νά ἀσπάζεστε τήν ἴδια τήν Ἁγία Τράπεζα, γιά νά μήν πῶ ὅτι εἶναι καί ἀκόμη περισσότερο.
Γι᾽ αὐτήν ὅμως τήν τελευταία εὐλογία πού εἶπα ὅτι λαμβάνετε παίρνοντας τό Ἀντίδωρο, ἐννοεῖται ὅτι πρέπει νά παίρνετε τό Ἀντίδωρο ἀπό τόν λειτουργοῦντα ἱερέα καί ὄχι νά τό παίρνετε μόνοι σας ἀπό τό παγκάρι.
 
5. Τέλος, σᾶς συνιστῶ τό Ἀντίδωρο πού λαμβάνετε ἀπό τόν ἱερέα τήν Κυριακή, μήν τό τρῶτε ὄλο (ἤ ζητῆστε καί διπλό)· ἀλλά κρατᾶτε λίγο, γιά νά τρῶτε μόνοι σας κάθε μέρα στό σπίτι σας ἔνα μικρό θρύμμα κάθε πρωί (νηστικοί), μέ τόν ἁγιασμό τοῦ μηνός μαζί. Ἀλλά πρῶτα θά τρῶτε τό Ἀντίδωρο καί μετά θά πίνετε τόν Ἁγιασμό, γιατί τό Ἀντίδωρο συνδέεται μέ τήν Θεία Λειτουργία. Ξαναλέγω ὅμως ὅτι κανονικό Ἀντίδωρο εἶναι αὐτό πού κόβεται ἀπό τό πρόσ­φορο πού προσκομίστηκε ἀπό τόν ἱερέα. Αὐτό ἀπό τό ὁποῖο βγῆκε ἡ μερίδα  «ΙΗΣΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΑ » καί τέθηκε στό Ἅγιο Δισκάριο καί ὄχι αὐτό που κόβεται ἀπό ἄλλο πρόσφορο.
 
Μέ πολλές εὐχές,

 

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
 
Πηγή: Ακτίνες
Tags:
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 1022

p kwnstantinos strathgopoylos 01

Γιὰ χίλιους λόγους, διάφοροι φορεῖς ὅλο αὐτὸν τὸν καιρὸ τρομοκρατοῦν τὸ λαό μας, μὲ διάφορους ἐκφοβισμούς. Καὶ αὐτὸς ὁ ἐκφοβισμὸς εἶναι διπλός. Ὁ ἕνας ἐκφοβισμὸς εἶναι τί θὰ γίνει ἂν θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν ΕΟΚ καὶ ὁ ἄλλος εἶναι τί θὰ γίνει ἂν δὲν θὰ φύγουμε.
 
Ὁ πατήρ Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος κάνει μία μνημειώδη ἀναφορὰ στὴν εὐρωζώνη, τὸ εὐρώ, τὶς ἀδηφάγες τράπεζες ὡς μασωνο - δαιμονικὲς δομὲς καὶ στὴν ἀντίδρασή μας ἔναντί τους.
 
Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα: 
 
Γιὰ χίλιους λόγους, διάφοροι φορεῖς ὅλο αὐτὸν τὸν καιρὸ τρομοκρατοῦν τὸ λαό μας, μὲ διάφορους ἐκφοβισμούς. Καὶ αὐτὸς ὁ ἐκφοβισμὸς εἶναι διπλός. 
Ὁ ἕνας ἐκφοβισμὸς εἶναι τί θὰ γίνει ἂν θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν ΕΟΚ καὶ ὁ ἄλλος εἶναι τί θὰ γίνει ἂν δὲν θὰ φύγουμε. 
Θέλω νὰ σᾶς τονίσω τὰ ἑξῆς. Πρῶτα-πρῶτα, ἡ θέση μου γιὰ τὰ μνημονιακὰ εἶναι σαφέστατη, τὴν ἔχω πεῖ χίλιες φορές. Τὸ εἶπα πρὶν ἀπὸ λίγο, τὸ θεωρῶ βαθύτατη προδοσία τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ τόπου. Αὐτὸ εἶναι δεδομένο. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μοῦ ἀρκεῖ. Αὐτὴ εἶναι ἡ βασική μου ἀντίδραση. Τί παρακάτω ἔχω νὰ προσθέσω, γιὰ νὰ προσέξει ὁ λαός. 
Κοιτάξτε, τὸ δαιμονομασωνικὸ κίνημα τὸ ὁποῖο διοικεῖ τὴν Εὐρώπη, ὅπως τὸ λέω εἶναι -καθαρὰ ἔτσι- δὲν εἶναι μία γενικὴ ἱστορία. 
Ἡ Εὐρώπη διοικεῖται ἀπὸ κατεξοχὴν κέντρα μασωνικά, πρόσωπα μασωνικά· ἀπόδειξη ὅλοι ὅσοι προβάλλονται μέσα ἀπὸ τὴν ταραχή, τὴ βαβούρα, ὡς ὑπουργοὶ καὶ πρωθυπουργοὶ τῶν διαφόρων χωρῶν τῆς Εὐρώπης ἀνήκουν σὲ μασονικὲς λέσχες.... 
Κοιτάξτε, κι ἂν ἀκόμη γιὰ μία στιγμὴ ξεφύγω ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ μνημονίου - ποὺ δὲν...
μπορῶ νὰ ξεφύγω, μὲ κυνηγάει συνέχεια γιατί εἶναι ἡ δουλεία τοῦ ἐργάτη, ὅπως εἶπα πρὶν ἀπὸ λίγο, καὶ δὲν μπορῶ νὰ δεχτῶ νοήμονα Ἕλληνα ποὺ δέχεται τὴν ὑποδούλωση τῆς Ἑλλάδος σὲ συστήματα, προσέξτε, τὰ ὁποῖα οὔτε τὰ σκέφτηκε, σὲ συστήματα ποὺ δὲν τὰ σκέφτηκε ποτέ. 
Δὲν θὰ ἐπικαλεστῶ τὸ ἄρθρο 120 τοῦ σημερινοῦ Συντάγματος. Δὲν θὰ τὸ ἐπικαλεστῶ. Ἐγὼ τὸ Χριστὸ ἐπικαλοῦμαι, ἀλλὰ ἁπλῶς θυμίζω ὅτι αὐτὸ τὸ ἄρθρο λέει ὅτι ἡ τήρηση τοῦ Συντάγματος αὐτοῦ ἐπαφίεται στὸν πατριωτισμὸ τῶν Ἑλλήνων. 
Δὲν τὸ ἐπικαλοῦμαι, ἀλλὰ τὸ λέει τὸ Σύνταγμα, ἁπλῶς τὸ θυμίζω, ἦταν τὸ παλιὸ 114, εἶναι στὸ ἄρθρο 20, ὄχι ὡς ἀκροτελεύτιο. Ἄρα ἐδῶ ὑπάρχει μία ἐπίκληση γιὰ τὸν πατριωτισμὸ τῶν Ἑλλήνων. 
Πρέπει νὰ ἀναλογιστεῖ ὁ καθένας πόσο ἔχει πατριωτισμό.
 
Ἂν αὐτὸς ὁ τόπος προετοιμάζεται νὰ ἐνταχθεῖ σὲ ἕνα γενικότερο σύστημα δαιμονομασωνικό, ὅπως τὸ ἀποκάλεσα ὑπεύθυνα -γιατί αὐτὰ εἶναι τὰ κέντρα σήμερα, εἶναι αὐτὰ τὰ κέντρα ποὺ λειτουργοῦν τὸ σήμερα, τὰ ὁποῖα ἔχουν ὡς καίριο, προσέξτε δὲν εἶναι τυχαῖο, ἄξονά τους τὸ τραπεζικὸ σύστημα. 
Μὴν ξεχνᾶτε τὴν Ἀποκάλυψη ὅτι θὰ ἔρθει ἕνα σύστημα τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι τελείως ἐγκλωβιστικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, δὲν θὰ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ σηκώσει κεφάλι καὶ δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ψωνίσει ἢ νὰ ἀγοράσει. 
Ὅλα τὰ χρήματα σήμερα λειτουργοῦν μέσα ἀπὸ τὶς τράπεζες. Γι' αὐτὸ οἱ τράπεζες εἶναι τὰ καλὰ παιδιὰ τῆς ἱστορίας. 
Ἐν μέσω κρίσεως δὲν ξέρω πόσα δισεκατομμύρια πῆραν αὐτὸ τὸν καιρὸ οἱ τράπεζες στὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ εἶναι τὰ καλὰ παιδιὰ αὐτοῦ τοῦ συστήματος. 
 
Εὐχαριστῶ, δὲν θὰ πάρω.
 
Σημαίνει πὼς αὐτὴ ἡ Εὐρώπη, μὲ αὐτὸ τὸ εὐρώ, εἶναι πουλημένη ἐκ προοιμίου. 
Κι ἐγὼ συντασσόμενος μαζί τους, παίρνω τὴν εὐθύνη, ἡ Ἑλλάδα νὰ ἔρθει σὲ αὐτὸ τὸ σύστημα τὸ ὁποῖο ἑτοιμάζει τὴν κόλαση καὶ τὴν πολιτεία τοῦ Ἀντιχρίστου. 
Ἐγὼ ἔτσι νιώθω. Καὶ νιώθω ὅτι πρέπει νὰ τὸ πῶ στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. 
Ὅποιος ἀντιδράσει, θὰ πονέσει. Ἀλλὰ ἐγὼ ξέρω ὅτι σὲ αὐτὸν τὸν τόπο ὑπάρχει μία ἱστορία ἀντιδράσεως καὶ δὲν ζητῶ νὰ ἀντιδράσετε σὲ ὁτιδήποτε.
Νὰ ἀντιδράσετε σὲ αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα. Τί σᾶς εἶπα; 
Δαιμονο-μασωνοκρατία σᾶς εἶπα καὶ τὸ λέω ὑπεύθυνα. 
Ὅλοι οἱ κεντρικοὶ φορεῖς αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ τῆς Εὐρώπης εἶναι αὐτοὶ καὶ ἀπεργάζονται αὐτὸ τὸ σχέδιο γιὰ τὴν Εὐρώπη. Ἡ Εὐρώπη, ἐγκλωβισμένη σὲ ἕνα παγκόσμιο δῆθεν κράτος τὸ ὁποῖο ἐξυπηρετεῖ ἄλλα συμφέροντα μὲ ἄξονα τὸ τραπεζικὸ σύστημα, τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν Ἁγία Γραφή, στὴν Ἀποκάλυψη. 
 
Ἐγὼ δὲν θὰ πάρω, εὐχαριστῶ. 
 
Ὑπ' αὐτὴ τὴν ἔννοια, φυσικὰ δὲν δέχομαι τὰ κόμματα τὰ μνημονιακά, δὲν δέχομαι ὁποιονδήποτε θέλει ἡ Ἑλλάδα νὰ συνεχίζει μὲς στὴν Εὐρώπη καὶ στὸ εὐρώ.
Τὸ φωνάζω ἐπίσημα. Εἶναι κι αὐτὸ πούλημα τῆς Ἑλλάδας.
 
Δὲν μπορῶ ἐγὼ προσωπικὰ νὰ συνεργήσω καὶ νὰ μὴν τὸ πῶ στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἔχετε εὐθύνη. Γιὰ τὸ αὔριο, τὸ ὁποιοδήποτε τραγικό, δὲν μὲ φοβίζει ἡ φτώχεια. Σᾶς τρομοκρατοῦν μὲ τὴ φτώχεια. Ὄχι, αὐτὸς ὁ λαὸς ἔζησε καὶ φτωχός.
Ἀλλὰ ἐγὼ κινοῦμαι μέσα ἀπ΄ τὴν Ὀρθοδοξία μας. Σᾶς τρομοκρατοῦν μὲ τὴ φτώχεια κάθε μέρα. Αὐτὸ σας λένε: τί θὰ πάθει ἡ Ἑλλάδα. 
Ἡ Ἑλλάδα θὰ ΄ναί ἐλεύθερη, ἀλλὰ θὰ ΄ναι πιὸ φτωχιά. Ἂν δέχεστε αὐτὴ τὴ σύμβαση, μὴν πουλήσετε τὴν Ἑλλάδα πιὰ στὶς καρδιές σας, ἔχετε εὐθύνη. 
Δὲν μπορεῖτε νὰ κρυφτεῖτε πιά. Δὲν μπορεῖτε νὰ τὸ κάνετε αὐτὸ τὸ πράγμα πιά. 
 
Ἔχετε εὐθύνη γιὰ τὸ αὔριο τῆς Ἑλλάδας ἂν παιχθεῖ αὐτὴ ἡ ἱστορία τοῦ ὁποιουδήποτε Ἀντιχρίστου μέσα καὶ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. 
Ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ ποῦμε ὄχι. Δὲν ξέρω τί θὰ ποῦν οἱ ἄλλοι. 
Ἄρα ἀντιδρῶ καὶ στὰ μνημονιακὰ καὶ σὲ ὅσους χαϊδεύοντας καὶ τὰ αὐτιὰ τῶν ψηφοφόρων, λένε εἴμαστε ἀντιμνημονιακοί, ἀλλὰ ἐμεῖς θὰ μείνουμε ἐκεῖ.
 
Μᾶς κοροϊδεύουν καὶ αὐτοί. Συγχωρέστε με.
 
Ἐγὼ δὲν ἔχω νὰ πῶ κάτι ἄλλο, ἀλλὰ ἒνιωσα σ' αὐτὴ τὴν τελευταία συνάντηση σήμερα -δὲν ξέρω πὼς θὰ εἴμαστε τὸν Ὀκτώβριο- ἒνιωσα ὅτι πρέπει αὐτὸ νὰ τὸ πῶ. 
Ἄλλο τίποτε δὲν θὰ πῶ, δὲν ἔχω νὰ κάνω ἄλλο κήρυγμα, ἐγὼ σωπαίνω, εἶπα ὅ,τι εἶπα, πεῖτε με ἠλίθιο, πεῖτε με βλάκα, ἀλλὰ μπρὸς στὴν τρομοκρατία ποὺ σᾶς κάνουν κάθε μέρα, ἐγὼ δὲν σᾶς τρομοκρατῶ, σᾶς ἐλευθερώνω.
Καὶ θέλω ἕνα λαὸ ποὺ εἶναι στὴν Ἐκκλησία καὶ εἶναι ἐλεύθερος καὶ δὲν τρέμει τὸ φυλλοκάρδι του γιατί φοβᾶται τὶς καταθέσεις του, ποὺ θὰ κρύψει τὰ δικά του, ποὺ θὰ κρύψει ὅ,τι ἔχει. Ἐδῶ δὲν μπορεῖς νὰ κρυφτεῖς πιά.... 
Τὸ σύστημα εἶναι δαιμονιῶδες. Τί θὰ ψηφίσετε θὰ πάρετε τὴν εὐθύνη του!
 
Πηγή: (Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου ποὺ ἔγινε στὰ πλαίσια τῶν κατηχητικῶν ἀναλύσεων τῆς πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, στὸ χωρίο Κεφάλαιο 1, στίχοι 6-11, στὸν Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικῶν Γλυφάδας, τὴν Πέμπτη 24-05-2012.), Φλόγα , Μακκαβαίος , Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

 

Tags:
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 1008

mhtropoliths gortynos ieremias 02

Ἐπεθύμησα νά σᾶς γράψω τήν παρούσα σύντομη ἐπιστολή, γιά νά ἐπικοινωνήσω μέ τήν ὁσιότητά σας καί νά σᾶς πῶ, ὡς Μοναχός καί ἐγώ καί Ἐπίσκοπος, ὀλίγα λόγια. 1. Κατά πρῶτον, θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι πρέπει νά νοιώθουμε εὐγνώμονες στόν Κύριό μας, γιατί μᾶς κάλεσε στήν παρθενική ζωή καί πολιτεία καί μᾶς ἔδωσε τόν πόθο νά γίνουμε Μοναχοί. Θυμᾶμαι τόν λόγο μιᾶς καλῆς καλογριᾶς, πρίν ἀπό πολλά χρόνια, πού μοῦ εἶπε, ὅτι «ἔχω μετανοιώσει γιά πολλά πράγματα στήν ζωή μου. Γιά ἕνα ὅμως μόνο δέν ἔχω μετανοιώσει· γιά τό ὅτι ἔγινα καλογριά»! Ἄς ἔχουμε ὅμως ὑπ᾽ ὄψιν, Πατέρες καί Μητέρες, ὅτι ἡ παρθενική ζωή εἶναι ὑπερφυσική ζωή, γιατί οἱ ἄγγελοι μόνο δέν παντρεύονται, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἔχουν σῶμα. Ἀφοῦ λοιπόν ἐμεῖς θελήσαμε νά ζήσουμε τήν ὑπερφυσική ζωή τῶν ἀγγέλων, γιά νά μπορέσουμε «νά σταθοῦμε στά πόδια» μας καί νά μήν ἔχουμε πτώσεις, πρέπει νά ἔχουμε συχνή ἐπικοινωνία μέ τόν ὑπέρ φύσιν Θεόν. Ἔτσι λέγει κάπου ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: Ὅπου νικᾶται τό φυσικό, ἐκεῖ φαίνεται ὅτι εἶναι ἡ παρουσία τοῦ ὑπερφυσικοῦ, τοῦ Θεοῦ δηλαδή. «Ὅπου φύσεως ἧττα ἔγνωσται, ἐκεῖ τοῦ ὑπέρ φύσιν παρουσία ἐπέγνωσται»!
 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

 
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015
 
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥΣ, ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΕΣ
 
Ὁσιώτατοι Πατέρες καί Μητέρες, Ἱερομόναχοι, Μοναχοί καί Μοναχές
τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως,
Εὐλογεῖτε!
 
Ἐπεθύμησα νά σᾶς γράψω τήν παρούσα σύντομη ἐπιστολή, γιά νά ἐπικοινωνήσω μέ τήν ὁσιότητά σας καί νά σᾶς πῶ, ὡς Μοναχός καί ἐγώ καί Ἐπίσκοπος, ὀλίγα λόγια.
 
1. Κατά πρῶτον, θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι πρέπει νά νοιώθουμε εὐγνώμονες στόν Κύριό μας, γιατί μᾶς κάλεσε στήν παρθενική ζωή καί πολιτεία καί μᾶς ἔδωσε τόν πόθο νά γίνουμε Μοναχοί. Θυμᾶμαι τόν λόγο μιᾶς καλῆς καλογριᾶς, πρίν ἀπό πολλά χρόνια, πού μοῦ εἶπε, ὅτι «ἔχω μετανοιώσει γιά πολλά πράγματα στήν ζωή μου. Γιά ἕνα ὅμως μόνο δέν ἔχω μετανοιώσει· γιά τό ὅτι ἔγινα καλογριά»! Ἄς ἔχουμε ὅμως ὑπ᾽ ὄψιν, Πατέρες καί Μητέρες, ὅτι ἡ παρθενική ζωή εἶναι ὑπερφυσική ζωή, γιατί οἱ ἄγγελοι μόνο δέν παντρεύονται, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἔχουν σῶμα. Ἀφοῦ λοιπόν ἐμεῖς θελήσαμε νά ζήσουμε τήν ὑπερφυσική ζωή τῶν ἀγγέλων, γιά νά μπορέσουμε «νά σταθοῦμε στά πόδια» μας καί νά μήν ἔχουμε πτώσεις, πρέπει νά ἔχουμε συχνή ἐπικοινωνία μέ τόν ὑπέρ φύσιν Θεόν. Ἔτσι λέγει κάπου ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: Ὅπου νικᾶται τό φυσικό, ἐκεῖ φαίνεται ὅτι εἶναι ἡ παρουσία τοῦ ὑπερφυσικοῦ, τοῦ Θεοῦ δηλαδή. «Ὅπου φύσεως ἧττα ἔγνωσται, ἐκεῖ τοῦ ὑπέρ φύσιν παρουσία ἐπέγνωσται»!
 
2. Τό πρῶτο, πού εἶναι ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τοῦ Ἱερομονάχου, τοῦ Μοναχοῦ καί τῆς Μοναχῆς, εἶναι νά κλίνει τόν νοῦ του σταθερά στόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Ὁποῖο νά σκέπτεται συνεχῶς μέ πολλή ἀγάπη, ὡς γλυκό του ἔρωτα. «Ἔθελξας πόθῳ με, Χριστέ, καί ἠλλοίωσας τῷ θείῳ Σου ἔρωτι»! Τό ἄν ἀγαπᾶμε πολύ τόν Χριστό, περισσότερο ἀπό κάθε τί ἄλλο, φαίνεται ἀπό τά λόγια πού λέμε ὅταν συναντιώμαστε μέ ἄλλους. Ἄν ἀγαπᾶμε τόν Ἰησοῦ Χριστό περισσότερο ἀπό κάθε τί ἄλλο, θά πρέπει νά λαχταρᾶμε νά μιλᾶμε συνέχεια μ᾽ Αὐτόν, ἀκόμη καί στόν δρόμο περπατώντας καί στό κρεββάτι ξαπλωμένοι. «Προσευχή» λέγεται ἡ συνομιλία αὐτή μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό. Τό πρῶτο λοιπόν χαρακτηριστικό τοῦ Μοναχοῦ εἶναι ἡ ὄρεξή του γιά προσευχή. Καί ὅταν λέγω προσευχή ἐννοῶ βέβαια, κατά πρῶτο λόγο, τίς ἱερές Ἀκολουθίες. Δέν νοεῖται Ἱερομόναχος, Μοναχός ἤ Μοναχή, ἄν δέν κάνει τίς ἱερές Ἀκολουθίες, τίς στοιχειώδεις τουλάχιστον, καί κομποσχοίνι μέ τήν πεντάλογο προσευχή στόν Ἰησοῦ Χριστό («εὐχή»).
Ἀλλά ὅταν λέγω «προσευχή», δέν ἐννοῶ μόνο τήν προσευχή τῶν Ἀκολουθιῶν. Ἐννοῶ καί τό νά στεκόμεθα κατά μόνας μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγιᾶς καί νά ἀφήνουμε τήν καρδιά νά μιλάει γλυκά σ᾽ Αὐτήν καί νά λέμε καί νά λέμε τά διάφορα αἰτήματά μας, τά γύρω ἀπό τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας πρωτίστως. Τήν Παναγία, πού ἔχει τόν Χριστό στήν ἀγκαλιά Της, Αὐτήν νά παρακαλοῦμε νά Τόν βάλει καί στήν καρδιά μας. Γιά νά νοιώθουμε τά γλυκά χτυποκάρδια τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ μέσα μας.
 
3. Τό ἄλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ Ἱερομονάχου καί τῆς Μοναχῆς εἶναι ἡ ἄσκηση. Ὅλοι οἱ χριστιανοί πρέπει νά ζοῦν ἀσκητικά, γιατί χωρίς τήν ἄσκηση, πού ὁ Κύριός μας τήν εἶπε «στενή καί τεθλιμμένη ὁδό», δέν θά πᾶμε στόν Παράδεισο. Οἱ ἀθλητές κάνουν ἀσκήσεις γιά γερό σῶμα καί τά παιδιά τῶν σχολείων μας κάνουν καί αὐτά ἀσκήσεις, γιά νά μάθουν τά μαθηματικά καί τίς ξένες γλῶσσες. Καί οἱ χριστιανοί, μά ἰδιαίτερα οἱ Μοναχοί καί οἱ Μοναχές, πρέπει νά ζοῦν ἀσκητικά, γιά νά φτιάξουμε ὡραία τήν ψυχή μας, γιά τόν ὡραῖο Νυμφίο Χριστό. Ἔτσι, γιά τήν ἀσκητικότητά μας ἔχουμε τίς νηστεῖες καί τίς γονυκλισίες καί τά διάφορα ἄλλα ἀσκητικά παλαίσματα. Πατέρες μου καί μητέρες μου, ἄς προσέξουμε ἰδιαίτερα τό ἀσκητικό, πού πρέπει νά χαρακτηρίζει τόν Ἱερομόναχο καί τήν Μοναχή. Νά ἀποφεύγουμε τήν πολυφαγία καί τά ἡδονικά φαγητά. Ἐγώ ἐξομολόγησα γυναίκα, ἡ ὁποία μοῦ εἶπε ὅτι γιά μιά ἁμαρτία πού ἔκανε, ἔβαλε κανόνα στόν ἑαυτό της νά μή φάει ποτέ γλυκό. Ἐξομολογῶ ἄλλον ἄνδρα, οἰκογενειάρχη, πού σηκώνεται καθημερινά 3 ἡ ὥρα τήν νύχτα καί κάνει μακρά προσευχή στήν Θεοτόκο καί διαβάζει ἔπειτα πατερικά βιβλία. Ἐγνώρισα λαϊκούς χριστιανούς στήν Ἀθήνα, πού γιά ἄσκηση, περπατοῦν μέ τά πόδια μεγάλη ἀπόσταση (ἀπό τόν Πειραιά μέχρι τόν Χολαργό, γιά παράδειγμα) λέγοντας συγχρόνως Χαιρετισμούς, Παράκληση, Ἀπόδειπνο καί ἄλλες προσευχές περπατώντας. Καί ἄν τέτοια ἀσκητικά ἀθλήματα κάνουν οἱ λαϊκοί, γιά πόσο πρέπει νά πολλαπλασιάσουμε τήν ἀσκητικότητά μας ἐμεῖς οἱ Μοναχοί; Ὁ καθένας, πού ξέρει τά πάθη του καί τήν ἀντοχή του, ἄς καθυποτάξει τόν ἑαυτό του («ἐδῶ τομάριον», νά ποῦμε στόν ἑαυτό μας!) σέ κάποιο ἀσκητικό ἐπιτίμιο. Στήν ἀρχή θά μᾶς φανεῖ δύσκολο αὐτό, ἀλλά ἔπειτα, θά μᾶς ἔλθει πλούσια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καί θά νοιώθουμε ὡραῖα.
 
4. Τό ἄλλο, πού θέλω νά πῶ καί μάλιστα νά τό τονίσω, εἶναι ὅτι ὁ Μοναχός καί ἡ Μοναχή πρέπει νά διαβάζουν τά ἱερά κείμενα τῆς πίστης μας. Ἡ πίστη μας δέν εἶναι ὅπως τά ἀνατολίτικα θρησκεύματα, πού εἶναι ὅλο «μπουρπουρίσματα» πρός μιά ὑπέρπέραν δύναμη, ἀλλά ἡ πίστη μας, Πατέρες καί Μητέρες, ἔχει κείμενα πού πρέπει νά τά μελετοῦμε. Καί μάλιστα πρέπει νά ξέρουμε ὅτι τά κείμενα αὐτά εἶναι τῶν μοναχῶν δημιουργήματα. Καί γενικά ὅ,τι ὡραῖο ἔχει ἡ πίστη μας τό ἔγραψαν καί μᾶς τό παρέδωσαν μοναστικοί πατέρες. Ἀνεπίτρεπτο λοιπόν ἐμεῖς σήμερα νά περιφρονοῦμε τά ἱερά τους δημιουργήματα καί νά μήν τά μελετοῦμε.
Κατά πρῶτον λόγο Σᾶς παρακαλῶ, Πατέρες καί Μητέρες, νά ἀρχίσετε νά διαβάζετε τήν Ἁγία Γραφή, τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη. Δέν τήν ἔχουμε διαβάσει οὔτε μία φορά! Τό σωστό εἶναι νά διαβάζουμε κάθε χρόνο ὅλη τήν Ἁγία Γραφή. Ἔχουν καταρτήσει καθημερινούς ὑπολογισμούς περικοπῶν γιά νά συμπληρωθεῖ ἡ ἀνάγνωση ὅλης τῆς Ἁγίας Γραφῆς σέ ἕνα ἔτος. Ἀλλά τό καλύτερο, Πατέρες καί Μητέρες, εἶναι μόνοι σας, μέ δικό σας πρόγραμμα, πού τό ρυθμίζουν τά διακονήματά σας, μόνοι σας, λέγω, νά ὑπολογίσετε τό καθημερινό σας ἀνάγνωσμα στήν Ἁγία Γραφή. Ἡ μέθοδος εἶναι νά ἀρχίσετε ἀπό τήν Καινή Διαθήκη, ἀπό τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο πρῶτα καί ἔπειτα μέ τήν σειρά τά ἄλλα Εὐαγγέλια καί τά ἄλλα βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Μετά τήν Καινή Διαθήκη νά διαβάσετε τήν Παλαιά Διαθήκη ἀρχίζοντας ἀπό τό Ψαλτήριο, ἔπειτα τούς Προφῆτες καί ἔπειτα τά ἄλλα ἱστορικά καί σοφιολογικά της βιβλία. Καί μετά ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη πάλι στήν Καινή Διαθήκη, γιά νά τήν κατανοήσετε καλύτερα μέ τήν δεύτερη αὐτή ἀνάγνωση.
Πάντως, ἄν τό σκεφτοῦμε σοβαρά αὐτό πού συμβαίνει, τό ὅτι, δηλαδή, ὑπάρχουν Μοναχοί καί Μοναχές, πού δέν διαβάσαμε οὔτε μία φορά τήν Ἁγία Γραφή εἶναι πρός ἐντροπή μας!... Τό λιγώτερο πού ἔχω νά πῶ. Ναί, εἶναι πρός ἐντροπή μας!...
 
5. Παρά τήν πολλή διακονία μου, ἐπιθυμῶ νά εὑρίσκω χρόνο καί νά ἔρχομαι ἅπαξ τοῦ μηνός στήν Ἱερά Σας Μονή, διά νά κάνω σειρά βιβλικῶν μαθημάτων, πρός γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τά μαθήματα θά εἶναι θεολογικά, ἀλλά θά λέγονται μέ ἁπλότητα. Ἄν σεῖς θέλετε τά μαθήματα αὐτά νά τά ἀκροῶνται καί κάποια ἄλλα πρόσωπα, συνδεόμενα στενά μέ τήν ἱερά Σας Μονή, πρόσωπα ἔχοντα πνευματικά καί θεολογικά ἐνδιαφέροντα, δύνασθε νά τά καλεῖτε. Μήν καταλήξει ὅμως καί γίνει λαϊκό τό ἀκροατήριο.
Παρακαλῶ εὔχεσθε δι᾽ ἐμέ τόν ἀνάξιο Ἐπίσκοπό Σας, νά μοῦ δίδει ὁ Κύριος μετάνοια, νά Τόν ἀγαπῶ θερμά, Αὐτόν καί τόν ἅγιό Του λόγο, καί νά Τόν ὑπηρετῶ μέ καθαρότητα καρδιᾶς. Καλό Παράδεισο!
 
 
Μέ πολλές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ,
 
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

 

Υ.Γ.: Εἶμαι πολύ ἐνοχλημένος καί στενοχωρημένος μέ μερικούς Ἱερομονάχους γιά τό ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου, πού ζητοῦν. Ἔχουν κοσμική τοποθέτηση στό θέμα, γιατί τό θεωροῦν ὡς ἀφορμή προβολῆς, γιά νά προΐστανται τῶν ἄλλων Ἱερέων καί μάλιστα καί γερόντων Ἱερέων, «γιατί αὐτή εἶναι ἡ τάξη», λένε. Ἡ «τάξη» ὅμως – λέω καί ἐγώ – εἶναι Ἀρχιμανδρίτης νά γίνεται ὁ Ἱερομόναχος σέ μεγάλη ἡλικία, ὅταν ἔχει ἀποδείξει τήν ὁσιακή του ζωή μέ ἀσκήσεις καί ἀρετές καί μέ ταπεινή καί εὐάρεστη στόν Θεό διακονία καί ἔχοντας θεολογική μόρφωση. Δηλῶ ὅτι θά τηρῶ αὐτήν τήν γραμμή γιά τήν χειροθεσία σέ Ἀρχιμανδρίτη, ὅπως ἔτσι μέ συνεβούλευσαν καί οἱ ἀνώτεροί μου νά κάνω. Ἔπειτα, ὅποιος Ἱερομόναχος τό ζητάει μόνος του νά γίνει Ἀρχιμανδρίτης, αὐτό καί μόνον εἶναι δεῖγμα ὅτι δέν πρέπει νά γίνει. Δηλῶ πάλι γιά τούς λίγους Ἀρχιμανδρίτες πού χειροθέτησα, ὅτι, ἄν διαπιστώσω ἔπαρση γιά τήν τιμή πού τούς δόθηκε, θά τούς ἄρω τό ὀφφίκιο. Ἄκουσε, καλογερόπαπα: Τό πᾶν εἶναι νά προσέχεις τήν ἁγνότητά σου, νά ζεῖς ὁσιακό βίο καί νά γεύεσαι τήν θεία Λειτουργία. Ἄν ἔτσι ζεῖς, οἱ ἄγγελοι σέ ντύνουν μέ μανδύα καί εἶσαι Πατριάρχης! Δέν προτίμησες, Ἱερομόναχε, τόν ἄγαμο βίο, γιά νά γίνεις Ἀρχιμανδρίτης!...  Ἔπειτα, γιά νά ποῦμε τήν ἀλήθεια, ἀφοῦ, ὦ καλογερόπαπα, δέν μένεις στήν «Μάνδρα», δηλαδή στό Μοναστήρι, πῶς νά σέ κάνω καί ἀρχηγό Μάνδρας, καί νά σέ λέμε «Ἀρχιμανδρίτη»! Πολύ ἀνώτερη εἶναι ἡ προσφώνηση «ἱερομόναχος» καί «καλογερόπαπας»! Τί μεγαλεῖο κρύβει, πραγματικά, ἡ ὑπογραφή τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στίς ἐπιστολές του: «Κοσμᾶς ἱερομόναχος»!!!  – Ἐπίσης, ἀναφέρω ὅτι ἀπό τούς Ἱερομονάχους ἐπανωκαλύμμαυχο θά φέρουν ΜΟΝΟΝ ὅσοι ἔχουν καρεῖ ὡς Μοναχοί καί ὄχι ἁπλῶς ὅσοι εἶναι ἄγαμοι. Γιατί τό ἐπανωκαλύμμαυχο εἶναι δηλωτικό τοῦ Μοναχοῦ μόνο.
 
Πηγή: Ακτίνες
Tags:
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 1123

oikoymenikh synodos st 01


Μαζί με τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας τίμησε και μία δεύτερη «ύψωση». Την ύψωση της αληθείας της Πίστεώς μας κατά της πλάνης και του ψεύδους. Όπως διαβάσαμε στο συναξάριο της εορτής του Σταυρού επιτελείται η μνήμη της Αγίας Στ’ Οικουμενικής Συνόδου των 170 Αγίων Πατέρων που καταδίκασαν την αίρεση του μονοθελητισμού. Οι εορτές της μνήμης των Οικουμενικών Συνόδων δεν είναι μία απλή ενθύμηση ενός γεγονότος, αλλά κυρίως υπενθύμιση της ζωντανής παρακαταθήκης στην αγιοπνευματική πορεία της Εκκλησίας του Χριστού.

Επειδή η μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού υποβιβάζει αναγκαστικά την εορτή προς τιμήν της Αγίας και Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου, για να τιμηθεί πρεπόντως η εορτή,  οι Πατέρες  όρισαν να μετατίθεται  κατά την πρώτη Κυριακή μετά την Ύψωση (Τυπικό Αγ. Συμεών Θεσσαλονίκης). Έτσι και η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος όπως και η Α΄, η  Δ΄ και η  Ζ΄ τιμώνται  κατά την αναστάσιμη και πανηγυρική ημέρα της Κυριακής.

Πριν εμβαθύνουμε στην εκκλησιολογική διάσταση της Στ΄ Οικουμ. Συνόδου, ας δούμε κάποια ιστορικά στοιχεία : συνεκλήθη το Νοέμβριο του 680 μ.Χ. στο Παλάτι, εν Τρούλλω, στην Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή 170 Πατέρων από Ανατολή και Δύση. Η Σύνοδος επανέλαβε τη θεολογική διατύπωση της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και θεολόγησε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, σε μία Υπόσταση (ένα πρόσωπο), είναι Θεάνθρωπος.
Στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού ενώνεται υποστατικά, σε ένα πρόσωπο δηλαδή, στο Πρόσωπο του Θεού Λόγου, η θεία και η ανθρώπινη φύση αχωρίστως, ατρέπτως, αδιαιρέτως και ασυγχύτως. Επίσης, εδογμάτισε ότι επειδή ο Χριστός έχει τέλειες τις δύο φύσεις, θεία και ανθρώπινη, έχει και δύο φυσικές θελήσεις και δύο ενέργειες (θεία και ανθρώπινη), όπως προκύπτει και από τις ίδιες τις Ευαγγελικές διηγήσεις. Δηλαδή, στο πρόσωπο του Θεανθρώπου διασώζεται πλήρως ακέραιη και η θεία και η ανθρώπινη θέληση και ενέργεια.
Η Σύνοδος των Αγίων Πατέρων κατεδίκασε τη χριστολογία των Μονοθελητών, οι οποίοι κήρυτταν ότι ο Χριστός έχει μόνο μία, τη θεία θέληση και ενέργεια, και όχι την ανθρώπινη, με άλλα λόγια δεν είναι τέλειος άνθρωπος. Η Έκτη Σύνοδος ουσιαστικώς δικαίωσε τη θεολογία και τους αγώνες του Αγ. Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων και ιδιαιτέρως του Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού κατά της αιρέσεως του Μονοθελητισμού.
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (580-662), ήταν αρχικά Ηγούμενος της Μονής Χρυσουπόλεως κοντά στην Κωνσταντινούπολη και αγωνίσθηκε για πολλά χρόνια χωρίς «ανώτερη» εκκλησιαστική υποστήριξη, τη στιγμή που τα Πατριαρχεία της Ανατολής (Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας) είχαν αποδεχθεί την αίρεση κάτω από πίεση του μονοθελήτου Αυτοκράτορα Κώνσταντος Β΄ (641-668).
Ο Άγιος Μάξιμος, χωρίς να κατέχει κάποια ιδιαίτερη θέση στην εκκλησιαστική ιεραρχία - ήταν ένας απλός μοναχός, ούτε καν ιερέας - ύψωσε το θεολογικό του ανάστημα ένας αυτός, εναντίον όλης της «επισήμου Εκκλησίας». Ο Άγιος Μάξιμος υπήρξε «μέγιστος θεολόγος, ο οποίος εσφράγισε με το αγωνιστικό του σθένος και την πλούσια συγγραφική του προσφορά τη θεολογική αναίρεση της μονοθελητικής αιρέσεως».
Ο Άγιος Μάξιμος με τον πιστό του μαθητή και συναγωνιστή, τον ιερέα Αναστάσιο, περιήλθε γη και θάλασσα από την ΚΠολη μέχρι τη Ρώμη για να προασπιστεί την Αλήθεια και να πετύχει συνοδική καταδίκη της αιρέσεως από την Σύνοδο στην Ρώμη υπό τον Ορθόδοξο πάπα Άγ. Μαρτίνο τον Ομολογητή. Επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη συνελήφθη, υπέστη φρικτά βασανιστήρια (του έκοψαν τη γλώσσα και τα δάκτυλα του δεξιού χεριού του) και πέθανε μετά από πολλές κακουχίες στην εξορία.  Δεν έζησε για να παραστεί στην Στ΄ Οικουμενική Σύνοδο, όμως δια των μαρτυρικών του αγώνων υπέρ της Ορθοδοξίας και δια της θεοπνεύστου θεολογίας του αποτέλεσε τον εμπνευστή και το θεμέλιο αυτής της Συνόδου. Τα ίδια βασανιστήρια με τον Άγιο Μάξιμο υπέστη και ο συναγωνιστής του ιερέας Αναστάσιος και οι μαθητές του Θεόδωρος, Ευπρέπειος και Αναστάσιος μοναχός, την μνήμη των οποίων σήμερα (20 Σεπτεμβρίου) τιμά η Εκκλησία μας.
Όπως διαβάζουμε στο συναξάριο της εορτής, η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε ως αιρετικούς επτά (7) πατριάρχες και άλλους επισκόπους. Αναθεματίστηκαν, καθαιρέθηκαν και εκδιώχθηκαν από την Εκκλησία του Χριστού ως αιρετικοί :
·         ο πάπας Ρώμης Ονώριος (625-638)
·         οι τέσσερις Οικουμενικοί Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος (610-638), Πύρρος (638-641, 654), Παύλος Β΄ (641-653) και Πέτρος (654-666),
·         ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύρος (630-642),
·         ο Πατριάρχης Αντιοχείας Μακάριος (650-685), και
·         οι επίσκοποι Στέφανος, Πολυχρόνιος και Κωνσταντίνος.
 
Η Σύνοδος δικαίωσε μετά θάνατον τον απλό μοναχό Μάξιμο τον Ομολογητή, τον οποίο είχαν καταδικάσει οι ανωτέρω αιρετικοί μεγαλοσχήμονες επίσκοποι και πατριάρχες.
Ας προσέξουμε στο σημείο αυτό αδελφοί : Η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος μας δίνει ένα από τα σπουδαιότερα μαθήματα Ορθόδοξης εκκλησιολογίας, που δυστυχώς λησμονούμε σήμερα: Η Εκκλησία δεν συγκροτείται μόνο από τους πατριάρχες, τους επισκόπους και τους κληρικούς εν γένει. Οι επίσκοποι είναι όντως οι αξιωματούχοι Της. Είναι, πρέπει να είναι, οι Πατέρες και Ποιμένες τής «λογικής ποίμνης» που φέρουν τον υπέρτατο βαθμό της ιερωσύνης ως διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων. Είναι, πρέπει να είναι, οι εκφραστές του φρονήματος της Εκκλησίας. Αυτοί διασώζουν, πρέπει να διασώζουν και να μεταδίδουν ανόθευτη την ευαγγελική, αποστολική και πατερική διδασκαλία.
Αυτό είναι το πρώτιστο και υψηλότερο έργο και η κύρια αποστολή τους. Γι’  αυτό και κάθε επίσκοπος, όχι ο ιερέας και ο διάκονος, μόνο ο επίσκοπος,  κατά τη στιγμή της χειροτονίας του ομολογεί το Σύμβολο της Πίστεως και υπόσχεται ότι θα κρατήσει και θα μεταδώσει ακέραιη και ανόθευτη τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Έτσι και σε κάθε Θ. Λειτουργία στην ιερότερη στιγμή της ευχόμαστε και προσευχόμαστε, και πρέπει να προσευχόμαστε με ιδιαίτερη θέρμη για τον επίσκοπό μας, να μας τον χαρίζει ο Θεός «ορθοτομούντα τον λόγον της αυτού αληθείας»!  Οι επίσκοποι έχουν, λοιπόν, την υπερέχουσα,  την πολύ υψηλή θέση, τη μοναδική αποστολή μέσα στην Εκκλησία μας.
Συγχρόνως όμως είναι και μέλη του σώματος της Εκκλησίας που μόνη κεφαλή έχει τον Θεάνθρωπο Χριστό.  Εάν η συμπεριφορά τους ή οι διδασκαλίες τους είναι ανάρμοστες προς την Κεφαλή - και συνεπώς προς όσα θέσπισαν οι Άγιοι εν Αγίω Πνεύματι - τότε με συνοδική απόφαση αποκόπτονται από σώμα ως μολυσμένα μέλη.  Ναι! Και ο επίσκοπος και ο αρχιεπίσκοπος και ο πατριάρχης μπορεί να σφάλει και υπόκειται και αυτός στην εκκλησιαστική κρίση.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν αναγνωρίζουμε κανένα πάπα, ούτε έχουμε κανέναν αλάθητο και υπέρ άνω κριτικής. Εάν κάποιος, όποιος και αν είναι αυτός, είτε ιερέας, είτε επίσκοπος, ακόμα και πατριάρχης, εάν με τα λόγια του και τις ενέργειές του παρεκκλίνει από την Παράδοση των Αγίων μας αποκόπτεται ως επικίνδυνο και μολυσμένο μέλος για να μην μεταδώσει τον μολυσμό της ετεροδιδασκαλίας και στα υπόλοιπα μέλη του Σώματος του Χριστού.
Η ιστορία και η διδασκαλία της Εκκλησίας μας μάς έχει επιφορτίσει με την ιερή υποχρέωση, ανάλογα με το χάρισμα και τη θεολογική του κατάρτιση ο καθένας μας, να ενδιαφερόμαστε και να αγωνιούμε για τα θέματα πίστεως και, αν έχουμε τη δυνατότητα και τις γνώσεις, με τον δέοντα σεβασμό, την αναγκαία νηφαλιότητα αλλά και με παρρησία και ειλικρίνεια να επισημαίνουμε τις εκτροπές. Αυτό έκαναν πάντοτε στη ζωή της Εκκλησίας μας οι Άγιοι. Αυτό έκανε και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Απλός μοναχός αυτός, αψήφησε όχι μόνον την κοσμική, αυτοκρατορική εξουσία, αλλά και πατριάρχες και επισκόπους τής εποχής του, με τους οποίους διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία, δηλ. δεν τους αποδεχόταν ως Ποιμένες της Εκκλησίας, αλλά ως λύκους βαρείς, αφού δυστυχώς αυτοί πρώτοι είχαν περιφρονήσει την ορθόδοξη πίστη και παράδοση. Ασφαλώς δεν διακατεχόταν από αυθάδεια ή φανατισμό. Ήξερε να υπακούει και να ταπεινώνεται πρωτίστως ενώπιον των εκκλησιαστικών αρχών. Τιμούσε και σεβόταν υπέρμετρα - όπως κάθε άγιος - την ιερωσύνη και τους ταγούς τής Εκκλησίας, όμως είχε την διάκριση να αντιτίθεται και να διακόπτει την εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους, όταν αυτοί οι ίδιοι είχαν αντιταχθεί στο Θείο θέλημα. Εκεί έχει εφαρμογή το αποστολικό «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Τότε απαιτείται ομολογία. Η πίστη και η αγάπη του στον Θεό έκανε τον Άγιο αδιαπραγμάτευτο σε θέματα Πίστεως.
Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό που διασώζεται από τους αγώνες του Αγ. Μαξίμου: Όταν σε ανάκριση μετά την πρώτη του εξορία ο αιρετικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Πέτρος του είπε να ενωθεί με την Καθολική (παγκόσμια) Εκκλησία που είχε δεχθεί την αίρεσι, διότι τελικά, «ποιος είσαι εσύ ένας απλός καλόγερος να εναντιώνεσαι σε όλη την Εκκλησία;» ο Άγιος Μάξιμος απάντησε: «Ο Θεός των όλων (ο Χριστός), μακαρίζοντας τον Πέτρο, είπε ότι Καθολική Εκκλησία είναι η ορθή και σωτήριος ομολογία της πίστεως σ' Αυτόν (και όχι η ενότητα μέσα στην αίρεση, μέσα στην ψευδή πίστη)».
Γι’ αυτή τη σταθερότητα της ομολογίας του ο Άγιος υπέστη πολλούς διωγμούς και μαρτύρια και στο τέλος θυσίασε και την ίδια του τη ζωή, αλλά ήλθε ολόκληρη Οικουμενική Σύνοδος και τον δικαίωσε πανηγυρικά, γιατί πάνω στη θεολογία του απλού μοναχού Μαξίμου στηρίχτηκε για να καταδικάσει τους 7 μεγαλοσχήμονες  πατριάρχες !
Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε ότι η καταδίκη τού πάπα Ονωρίου από την Στ΄ Οικουμενική Σύνοδο, καθώς και η καταδίκη του πάπα Βιγιλίου από την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο αποδεικνύουν περίτρανα ότι είναι εκκλησιολογικά ψευδής και ιστορικά ανεπέρειστος και απαράδεκτος ο ισχυρισμός των παπικών περί του ex cathedra αλαθήτου του Πάπα, ένα καινοφανές δόγμα που επινόησε ο παπισμός μόλις το 1879 !
Αγαπητοί, ας προσέξουμε: στην Εκκλησία μας το κάθε μέλος έχει τη δική του διακονία και καλείται να αξιοποιήσει το δικό του χάρισμα. Υπάρχει όμως μία διακονία-υποχρέωση την οποία έχουμε όλα τα μέλη της Εκκλησίας μας, ο καθένας μας ανάλογα με το χάρισμα και τη θέση του, από τους πατριάρχες μέχρι τον τελευταίο πιστό: και αυτή είναι η αγωνία για τη διαφύλαξη της παραδοθείσης πίστεως. Το 1848, σε μία ιστορική κοινή τους δήλωση πανορθοδόξως οι τέσσερις Πατριάρχες της Ανατολής απάντησαν στις παπικές αξιώσεις, συγκεφαλαιώνοντας  την ορθόδοξη εκκλησιολογία : «σε μας, γράφουν στον πάπα, φύλακας της πίστεως δεν είναι ένα πρόσωπο, αλλά ο λαός του Θεού», δηλ. οι επίσκοποι, οι ιερείς και όλοι οι πιστοί ενωμένοι διασώζουμε την αλήθεια της μαρτυρίας της Ορθόδοξης πίστης.
Είπα προ ολίγου ότι «η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος μας δίνει μαθήματα Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας, που δυστυχώς λησμονούμε σήμερα». Πολλοί πιστοί νομίζουν λανθασμένα ότι Εκκλησία είναι μόνο ο πατριάρχης και οι κληρικοί και ό,τι αυτοί διδάσκουν είναι αλάνθαστο και δεν επιτρέπεται η παραμικρή κριτική στις θεολογικές τους απόψεις για θέματα πίστεως! Μια τέτοια αντίληψη είναι ξένη στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας και μας οδηγεί στην παπική εκκλησιολογία. Μόνο ο Πάπας λέει ότι ό,τι διδάσκω εγώ ex cathedra είναι σωστό και αλάνθαστο! Η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος καταδικάζοντας επτά Πατριάρχες ξεκαθάρισε τα πράγματα και φωνάζει και σε μας σήμερα:
Προσέξτε, μας λέει, κριτήριο για το αν κάποιος φρονεί ως πραγματικός Ορθόδοξος Χριστιανός δεν αποτελεί η θέση την οποία κατέχει στην Εκκλησία, αλλά η πιστότητά του στην τήρηση της εκκλησιαστικής παραδόσεως. Κανένας δεν είναι αλάθητος, κανένας δεν είναι υπέρ άνω κριτικής σε θέματα πίστεως. Αλίμονο σε όποιον συστηματικά περιφρονεί την παράδοση των Αγίων, όποιος και αν είναι αυτός, ακόμα και ιερέας και επίσκοπος και αρχιεπίσκοπος και πατριάρχης!
Εύχεσθε, παρακαλώ, αγαπητοί, και προσεύχεσθε ο Θεός με τις πρεσβείες των Οσίων και θεοφόρων Πατέρων της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου να φωτίζει όλους μας και ιδιαιτέρως εμάς τους κληρικούς, ιερείς, επισκόπους και πατριάρχες να τηρούμε και να μεταδίδουμε ανόθευτη την παρακαταθήκη τής πίστεώς μας.
 
 
Πηγή: (Ιερός Ναός Αγ. Νικολάου Πατρών, Κυριακή  μετά την Ύψωσιν  20.9.2015, Πρωτοπρεσβύτερος  Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος, Εφημέριος  Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών), Ακτίνες
Tags:
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 1268

panagouda 01


ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ εὔκολα ἐπηρεάζονται ἀπό τά ὄργανα τοῦ διαβόλου καί ἀποµακρύνονται ἀπό τό Θεό, περιφρονώντας κάθε ἠθικό φραγµό. Ἡ διάβρωση πιά τῶν συνειδήσεων εἶναι εὐρύτατη, καί στούς ἄρχοντες καί στόν ἁπλό λαό, γι᾿ αὐτό καί ἡ ἀνησυχία εἶναι µεγάλη.

∆υστυχῶς, λείπουν οἱ ἄνθρωποι πού θά µποροῦσαν νά πείσουν τό λαό νά ἀπαρνηθεῖ τίς ἁµαρτωλές του συνήθειες καί νά ἐπιλέξει τό δρόµο τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν καί τήν πνευµατική ζωή, πού καλλιεργεῖται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας διά τῶν µυστηρίων.

Τή λύση στό µεγάλο αὐτό πρόβληµα πρέπει νά τή δώσουν οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι µέ τή µετάνοιά τους, προτοῦ ξεσπάσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἱστορία µᾶς διδάσκει ὅτι, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀποµακρύνονται ἀπό τό Θεό καί βυθίζονται στό βοῦρκο τῆς ἀκολασίας, παρεµβαίνει ὁ στοργικός οὐράνιος Πατέρας µέ δραστικά µέτρα, πού δύσκολα µποροῦν νά περιγραφοῦν καί εἶναι ἀδύνατο νά προβλεφθοῦν, γι᾿ αὐτό δέν πρέπει νά ξεπερνοῦν τά ὅρια τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος στό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι του στήν Παναγούδα. Εἶναι φοβερό νά ἐξοργιστεῖ ὁ Θεός, γιατί ἐµεῖς οἱ βαφτισµένοι στό ὄνοµά του ἔχουµε χάσει τήν πίστη καί ζοῦµε σύµφωνα µέ ὅσα µᾶς ὑπαγορεύει ὁ διάβολος!

Εἶναι εὔκολη ἡ περιγραφή τῆς κατάστασης, πού ἐπικρατεῖ στήν κοινωνία µας. Ἐκεῖνο ὅµως πού ἰδιαίτερα ἐνοχλεῖ εἶναι ἡ περιφρόνηση τῆς ἁγνότητας καί τοῦ µυστηρίου τοῦ γάµου. Θεωρεῖται πιά ἀναχρονισµός τό νά φτάσουν στό γάµο ἁγνοί δύο ἄνθρωποι. Ἐπίσης πολλοί συµβιώνουν δίχως γάµο. Ἄλλοι ὑπογράφουν σύµφωνα ἐλεύθερης συµβίωσης καί ἄλλοι προκλητικά πηγαίνουν στό δηµαρχεῖο καί ὑπογράφουν τόν πολιτικό τους γάµο γελώντας, µέ «τελετουργό» κάποιον ἀντιδήµαρχο. Φοβερό ἐπίσης εἶναι τό ἔγκληµα τῶν ἐκτρώσεων, ἡ ἀναιδέστατη ὁµοφυλοφιλία, οἱ ἀδίστακτες ληστεῖες µετά φόνου, οἱ ἀδικίες, οἱ κλοπές καί γενικά ἡ χωρίς ντροπή καταπάτηση ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.

Ὅλα τά παραπάνω ἔχουν γίνει κανόνας στήν ἐποχή µας. Ἐνῶ παλιά ἦταν ἡ ἐξαίρεση πού ἀποδοκιµαζόταν ἀπό ὅλους. Τά πράγµατα δείχνουν -παρόλο πού ὅλοι οἱ συνειδητοί χριστιανοί ἀπεύχονται- ὅτι βρίσκονται πολύ κοντά σέ φοβερά δεινά, τά ὁποῖα θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά ἔρθουν, γιά νά συναισθανθοῦµε τό πλῆθος τῶν ἁµαρτιῶν µας καί νά στραφοῦµε στήν κιβωτό τῆς Ἐκκλησίας. Θά ἐπιτρέψει δηλαδή ὁ Θεός νά ἐξαγνιστοῦµε µέ δάκρυα καί αἷµα! Ἀλλά καί τότε θά ὑπάρξουν πολλοί πού θά παραµείνουν διεστραµµένοι καί ἀδιάφοροι, γιατί ὁ διάβολος θά τούς ἔχει διαβρώσει τό νοῦ καί τήν καρδιά καί δέν θά µποροῦν νά ἐπιλέξουν τή µετάνοια καί σωτηρία.

Εἶναι ἐνδιαφέρον νά δοῦµε τί γράφει ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιµίροβιτς γιά τή συµπεριφορά τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ἀντιµετωπίζουν συγκλονιστικά γεγονότα καί δυσάρεστες καταστάσεις, πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός προκειµένου νά ἀφυπνιστοῦν πνευµατικά καί νά ὁδηγηθοῦν στή µετάνοια. «Μέσα στίς ἄγριες συνθῆκες τοῦ ἀφόρητου πόνου καί τῆς φωτιᾶς οἱ καλοζωισµένοι ἄνθρωποι ὁδηγοῦνται στήν πλήρη ἐπίγνωση, πώς ὁ Θεός εἶναι «τά πάντα» καί ὁ ἄνθρωπος ἕνα «τίποτε». Οἱ περήφανοι ἄνθρωποι γνωρίζουν τήν ντροπή, οἱ ἀλαζόνες σκύβουν τό κεφάλι τους κάτω στή γῆ, οἱ πλούσιοι περπατοῦν µέ τσέπες ἄδειες, οἱ ἄρχοντες ἀναζητοῦν ἀκόµη καί κάποιον δοῦλο γιά συντροφιά, οἱ ἀξιωµατικοί τοῦ στρατοῦ χάνουν τά παράσηµά τους, οἱ ἀµέριµνοι ἱερεῖς κλαῖνε µπροστά στούς κατεστραµµένους ναούς, καί οἱ ἄπληστες γιά χρήµατα γυναῖκες ἑτοιµάζουν γιά γεῦµα τό πιό λιτό φαγητό».

Μακάρι νά ἐπιστρέψουν οἱ ἄνθρωποι στό Θεό χωρίς δραστικά καί ἐπώδυνα µέτρα. Νά συναισθανθοῦν ὅτι ἡ πορεία τους ὁδηγεῖ πρός τήν καταστροφή καί ὄχι πρός τή σωτηρία.

 

Πηγή: (Ορθόδοξος Τύπος, 18/9/2015), Θρησκευτικά

Tags:
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 976

topio 01


…Μέσα στον κόσμο, μακριά από τον Θεό, ποιος άνθρωπος όταν έχει την δυνατότητα να επιβάλλει ανεξέλεγκτα την θέλησή του, σέβεται την ελεύθερη βούληση του άλλου; Χωρίς περιστροφές και χωρίς ενδοιασμούς, ακόμη και με την χρήση βίας, αν χρειασθεί, θα επιβάλλει αυτό που επιθυμεί αυτός, παραβλέποντας την θέληση του άλλου.

Φιλόσοφοι, επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, διανοητές με πολλές γνώσεις, αναπτύσσουν θεωρίες για την επίλυση υπαρξιακών προβλημάτων, την ανάδειξη του προορισμού του ανθρώπου, την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης, την σημασία των σχέσεων των ανθρώπων, την έννοια της ελευθερίας για τον άνθρωπο, την ανάγκη της δικαιοσύνης, της ισοπολιτείας, και πολλών άλλων θεμελιωδών αξιών.

Τις θέσεις, όμως, που διατυπώνουν, τις στηρίζουν στην λογική τους, στην δύναμη του πνεύματός τους και δημιουργούν θιασώτες και αντιπάλους. Στον λόγο τους διακρίνεται το «εγώ» τους που περιμένει την αναγνώριση, τον θαυμασμό, την επιβράβευση, πολλές φορές και την ανάθεση ευθυνών, που ουσιαστικά είναι βόλεμα. Θεωρούν ότι λέγουν αλήθειες, ότι έχουν δίκιο και όταν διαφωνείς μαζί τους εξοργίζονται. Δεν ανέχονται εύκολα το λάθος των απόψεών τους και την διαφορετική άποψη. Δεν υπάρχει ανοχή ελεύθερης βούλησης, ενω φαίνεται ότι κόπτονται γιαυτήν και για το δικαίωμα των ανθρώπων να διαφωνούν.

Στην πράξη τα αποτελέσματα φαίνονται με ένα βλέμμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Όποιος έχει δύναμη να επιβάλλει την θέλησή του είναι ο «δίκαιος», ο «φύλακας των αξιών», ο «ανθρωπιστής», «ο υπερασπιστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων». Όταν σκοτώνει ο ισχυρός, το κάνει «για το καλό της ανθρωπότητας», και όταν δολοφονεί αθώους τους αποκαλεί «παράπλευρες απώλειες» και παίρνουν και βραβεία Νόμπελ ειρήνης. Ο ισχυρός του κόσμου προτιμάει να προκαλεί δέος, να επιβάλλεται δια πυρός και σιδήρου και να τον χειροκροτούν για την δύναμή του. Δεν επιθυμεί την αγάπη.

Αυτός είναι ο κόσμος, ο κόσμος που θέλει να στηρίζεται εγωιστικά στο έξυπνο μυαλό, μακριά από τον Δημιουργό του, με αποτέλεσμα την εμπάθεια, την οργή, το μίσος, τις καταστροφές και τον πόνο. Η «χαρά» που σου προσφέρει η δυναμική σου επιβολή, προκαλώντας πόνο, δεν είναι χαρά. Είναι ένστικτο και διαστροφή.

Φαίνεται, λοιπόν, καθαρά, πόσο εύκολα παρασύρεται ο άνθρωπος από τον κόσμο και από τα αγαθά του κόσμου αλλά και την εμπάθεια που προκαλεί. Ας τον αφήσουμε, όμως, να πορεύεται όπως αυτός επιθυμεί, καθώς ο ίδιος Δημιουργός του παραχωρεί απεριόριστη ελευθερία επιλογής, και ας μείνουμε στα όμορφα συναισθήματα που προσφέρει ακόμη και η απλή ανάμνηση ενός ανθρώπου της αγάπης. Είναι γεγονός ότι τα βιώματα της εν Χριστώ ζωής δεν περιγράφονται.

 

Πηγή: (Βιβλίο του Γεωργίου Ν. Κόϊου με τίτλο: Ταξιδευτής στον δρόμο της ατέλειωτης πορείας σελ. 218-219. Το βιβλίο διανέμεται από τις εκδόσεις “Περιβόλι της Παναγίας”.), Πεμπτουσία

Tags:
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 1175

zhlos 01


Σ’ ἕνα ἄρθρο ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» (1-11-1956), τὸ ὁποῖο εἶχε φυλάξει στὸ ἀρχεῖο του ὁ ἀείμνηστος Γέροντας, πατὴρ Ἀρσένιος Κομπούγιας, τοῦ ἡσυχαστηρίου «Παναγία ἡ Γοργοεπήκοος» στὴ Ναύπακτο, γράφει τὸ ἑξῆς σημαντικὸ γεγονός:
Ἕνας ἱερεὺς ζηλωτὴς, μὲ πλούσια δράση, εἶδε κάποτε ἕνα ὄνειρο. Ὁ ἴδιος μᾶς τὸ ἔχει περιγράψει ὡς ἑξῆς:
«Καθόμουνα στὴν πολυθρόνα μου, κουρασμένος κι ἐξαντλημένος ἀπὸ τὴν ἐργασία. Τὸ σῶμα μου πονοῦσε ἀπ’ τὴ μεγάλη κόπωση.
Πολλοὶ στὴν ἐνορία μου ζητοῦσαν τὸν πολύτιμο «Μαργαρίτη». Καὶ πολλοὶ τὸν εἶχαν βρεῖ. Ἡ ἐνορία μου προόδευε ἀπὸ κάθε ἄποψη. Ἡ ψυχὴ μου πλημμύριζε ἀπὸ χαρά, ἐλπίδα καὶ θάρρος. Τὰ κηρύγματά μου ἔκαναν μεγάλη ἐντύπωση. Πολλοὶ προσήρχοντο στὴν Ἐξομολόγηση. Ἡ ἐκκλησία μου ἦταν πάντοτε ἀσφυκτικὰ γεμάτη. Εἶχα κατορθώσει νὰ κινητοποιήσω ὁλόκληρη τὴν ἐνορία.
Ἱκανοποιημένος ἀπ’ ὅλα, ἐργαζόμουνα κάθε μέρα μέχρις ἐξαντλήσεως. Ἐνῷ σκεπτόμουνα ὅλα αὐτὰ, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβω, μὲ πῆρε ὁ ὕπνος. Τότε συνέβη τὸ ἑξῆς, ποὺ θὰ σᾶς περιγράψω:
Ἕνας ξένος μπῆκε στὸ δωμάτιο χωρὶς νὰ χτυπήσει τὴν πόρτα. Τὸ πρόσωπό του ἦταν γλυκὸ κι εἶχε μεγάλη πνευματικότητα. Ἦταν καλὰ ντυμένος καὶ κρατοῦσε στὸ χέρι του μερικὰ ὄργανα χημικοῦ ἐργαστηρίου. Ἡ ὅλη του ἐμφάνιση προκαλοῦσε παράξενη ἐντύπωση. Ὁ ξένος μὲ πλησίασε. Κι ἐνῷ μοῦ ἅπλωνε τὸ χέρι του γιὰ νὰ μὲ χαιρετήσει, μὲ ρώτησε:
-Πῶς πάει ὁ ζῆλος σου;
Ἡ ἐρώτηση αὐτὴ μοῦ προξένησε μεγάλη χαρά. Γιατὶ ἤμουν πολὺ ἱκανοποιημένος μὲ τὸ ζήλο μου. Καὶ δὲν εἶχα καμία ἀμφιβολία, πὼς κι αὐτὸς ὁ ξένος θὰ ἦταν πολὺ...
χαρούμενος, ἄν τὸν γνώριζε.
 
Τότε, ὅπως θυμᾶμαι ἀπ’ τὸ ὄνειρό μου, γιὰ νὰ τοῦ δείξω πόση ἀξία ἔχει ὁ ζῆλος μου, σὰν νὰ ἔβγαλα ἀπ’ τὸ στῆθος μου μιὰ συμπαγῆ μᾶζα, ποὺ ἀκτινοβολοῦσε σὰν χρυσάφι. Τοῦ τὴν ἔβαλα στὸ χέρι καὶ τοῦ λέω:
 
-Αὐτὸς εἶναι ὁ ζῆλος μου.
 
Ἐκεῖνος τὴν πῆρε καὶ τὴ ζύγισε προσεκτικὰ πάνω στὴ ζυγαριὰ του:
 
-Ζυγίζει πενῆντα κιλά, μοῦ λέει σοβαρά.
 
Ἐγὼ μόλις ποὺ μποροῦσα νὰ συγκρατήσω τὴ χαρὰ μου γιὰ τὸ βάρος αὐτό. Ἐκεῖνος ὅμως μὲ σοβαρότητα, σημείωσε τὸ βάρος σ’ ἕνα χαρτὶ καὶ συνέχισε τὴν ἐξέτασή του.
 
Ἔσπασε τὴ μᾶζα ἐκείνη σὲ κομμάτια καὶ τὴν ἔβαλε μέσα σ’ ἕνα χημικὸ τηγάνι πάνω στὴ φωτιά. Ὅταν ἡ μᾶζα ἔλειωσε καὶ καθαρίστηκε, τὴν ἔβγαλε ἀπ’ τὴ φωτιά. Ξεχώρισε τὰ διάφορα στοιχεῖα. Ὅταν αὐτὰ κρύωσαν, σχηματίσθηκαν διάφορα κομμάτια. Τὰ ἄγγιζε μ’ ἕνα σφυράκι καὶ ζύγιζε τὸ βάρος κάθε κομματιοῦ πάνω στὸ χαρτί.
 
Ὅταν τελείωσε, μοῦ ἔριξε μιὰ ματιὰ γεμάτη ἀπὸ συμπόνια καὶ μοῦ λέει:
 
-Εὔχομαι νὰ σὲ λυπηθεῖ ὁ Θεὸς καὶ νὰ σωθεῖς.
 
Κι ἀμέσως, ἐγκατέλειψε τὸ δωμάτιο.
 
Στὸ χαρτὶ ποὺ μοῦ ἄφησε στὸ τραπέζι, ἦταν γραμμένα τὰ ἑξῆς:
 
Ἀνάλυσις τοῦ ζήλου τοῦ ἱερέως Χ.
 
Συνολικὸν βάρος: 50 κιλὰ
 
Ἡ προσεκτικὴ ἀνάλυσις παρουσιάζει τὰ ἑξῆς στοιχεῖα:
• Φανατισμός: 5 κιλά.
• Προσωπικὴ φιλοδοξία: 15 κιλά.
• Φιλοχρηματία: 12 κιλά.
• Τάση πρὸς ἐπιβολὴ καὶ κυριαρχία πάνω στὶς ψυχές: 8 κιλά.
• Ἐπίδειξις: 10 κιλὰ παρὰ 20 γραμμάρια.
• Ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό: 10 γραμμάρια.
• Ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους: 10 γραμμάρια.
 
Σύνολον: 50 κιλά.
 
Ἡ παράξενη συμπεριφορὰ τοῦ ξένου καὶ ἡ ματιὰ μὲ τὴν ὁποία μὲ ἀποχαιρέτησε, μοῦ μετέδωσαν κάποια ἀνησυχία. Μὰ ὅταν εἶδα τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐξετάσεώς του, ἔνοιωσα τὰ γόνατά μου νὰ λυγίζουν.
 
Θέλησα στὴν ἀρχὴ ν’ ἀμφισβητήσω τὴν ὀρθότητα τῶν ἀριθμῶν. Μὰ ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἄκουσα ἕναν ἀναστεναγμὸ τοῦ ξένου, ποὺ εἶχε φθάσει στὴν ἐξώπορτα. Ἠρέμησα κι ἄρχισα νὰ σκέπτομαι πιὸ ψύχραιμα. Μὰ καθὼς σκεπτόμουν, σκοτείνιασε μπροστὰ μου. Δὲν μποροῦσα νὰ διαβάσω τὸ χαρτί, ποὺ κρατοῦσα στὰ χέρια μου. Ἀγωνία καὶ φόβος μὲ κατέλαβαν. Στὰ χείλη μου ἦλθε ἡ κραυγή:
 
-Κύριε, σῶσον με…
 
Ἔριξα πάλι μιὰ ματιὰ στὸ χαρτί. Ξαφνικά, μεταμορφώθηκε αὐτὸ σ’ ἕναν ὁλοκάθαρο καθρέπτη, ποὺ καθρέπτιζε τὴν καρδιὰ μου. Ἔνοιωσα καὶ ἀνεγνώρισα τὴν κατάστασή μου. Μὲ δάκρυα στὰ μάτια παρακαλοῦσα τὸν Κύριο νὰ μ’ ἐλευθερώσει ἀπ’ τὸ ΕΓΩ μου. Τέλος, ξύπνησα μὲ μιὰ κραυγὴ ἀγωνίας.
 
Στὰ περασμένα χρόνια, παρακαλοῦσα τὸν Θεὸ νὰ μὲ σώσει ἀπὸ διαφόρους κινδύνους. Μὰ ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ἄρχισα νὰ παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ μ’ ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸ δικὸ μου ΕΓΩ.
 
Γιὰ πολὺ καιρὸ ἔνοιωθα ταραγμένος. Τέλος, ὕστερα ἀπὸ ἐπίμονες προσευχές, ἔνοιωσα τὸ φῶς τοῦ Κυρίου νὰ πλημμυρίζει τὴν καρδιὰ μου καὶ νὰ καίει τ’ ἀγκάθια τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ μου. Ὅταν ὁ Κύριος μὲ καλέσει κοντὰ Του, θὰ Τὸν εὐχαριστήσω ὁλόθερμα γιὰ τὴν ἀποκάλυψη ἐκείνης τῆς ἡμέρας, γιατὶ μοῦ φανέρωσε τότε τὸν ἀληθινὸ ἑαυτὸ μου καὶ ὁδήγησε τὰ πόδια μου στὸν πιὸ στενό, ἀλλὰ καὶ πιὸ ὄμορφο δρόμο. Ἀπὸ τότε κάθε μέρα ἀνανέωνα τὶς ἀποφάσεις μου.
 
Ἐκείνη ἡ ἐπίσκεψη ποὺ μοῦ ἔκανε Ἐκεῖνος ποὺ «ἐτάζει καρδίας καὶ νεφρούς» (πρβλ. Ψαλμ. 7:10), μὲ ἔκανε ἄλλον ἄνθρωπο καὶ ὠφέλησε πολὺ τὴν ἐργασία μου».
 
Πηγή: (Ἀναγνωστόπουλος Στέφανος (Πρεσβύτερος), "Οἱ Ἀναβαθμοὶ στὴν ἐν Χριστῷ πορεία", Πειραιᾶς, 2011), Πατερικά Κείμενα, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Tags:
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 1082

ekklhsia 06
Οἱ πεντηκοστιανοὶ ἰσχυρίζονται πὼς ἀπoστoλὴ τους εἶναι νὰ συγκροτήσουν τὴν ἐκκλησία τῶν ἐσχάτων καιρῶν, τὴν ἐκκλησία ποὺ θὰ παραλάβει ὁ Κύριος καὶ ἐπικαλoῦvται τὴν δῆθεν ἔκχυση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς πεντηκοστιανὲς ὁμάδες τοῦ αἰώνα μας.

Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ὅτι σύμφωνα μὲ τὴ Γραφὴ ἡ ἐκκλησία ὑφίσταται διὰ μέσου τῶν αἰώνων καί, συνεπῶς, δὲν μπορεῖ νὰ πρωτοεμφανίστηκε στὸν αἰώνα μας, παρατηροῦμε πὼς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ὁδηγεῖ στὴν ἑνότητα καὶ ὄχι στὴ διαίρεση (Ἰω. ιστ' 13. Ἐφεσ. δ' 3-5. 13). 
Οἱ διάφορες πεντηκοστιανὲς ὁμάδες δὲν ἔχουν «μία πίστη», ἀλλὰ παρουσιάζουν μεγάλες διαφορὲς στὴ δογματικὴ διδασκαλία, ἀκόμη καὶ στὸ βασικὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. 
Γενικὰ παρατηροῦμε πὼς ἡ κίνηση τῶν πεντηκοστιανῶν δὲν συνέβαλε στὴν ἑνότητα, ἀλλὰ στὴ μεγαλύτερη διαίρεση τῶν προτεσταντικῶν ὁμάδων. 
Οἱ πεντηκοστιανοὶ διακρίνουν τὸ «μικρὸ ποίμνιο», τὸ ὁποῖο ταυτίζεται δῆθεν μὲ τὴν ἐκκλησία τῶν «ἐκλεκτῶν», ἀπὸ τὴν ἐκκλησία τῶν «μαζῶν», ποὺ ταυτίζεται μὲ τὸν «κόσμο», εἶναι λένε, ἡ «κατ' ὄνομα ἐκκλησία», ποὺ δὲν ἐναρμονίζεται μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ἡ ἄποψη αὐτὴ δὲν εἶναι σύμφωνη μὲ τὴν ἁγία Γραφή. 
Τὸ «μικρὸ ποίμνιο» τοῦ Λουκ. ιβ' 32 ἀναφέρεται στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ ὄχι στὴ σημερινὴ ἐποχή. Τότε ἡ ἐκκλησία εἶχε τὴ συναίσθηση πὼς βρίσκεται ἀντιμέτωπη μὲ τὴ μεγάλη πλειoψηφία τῆς κοινωνίας, ποὺ δὲν εἶχε δεχθεῖ τὴ Χριστιανικὴ πίστη. 
Ὅμως σὲ κάποια στιγμή, σὲ πoλλὲς περιοχὲς τῆς γῆς, ἔπαυσε νὰ ἀπoτελεῖ μειονότητα. Αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς «ἀποστάτησε». 
Ἂν δεχθοῦμε αὐτὴ τὴν ἄποψη τῶν πεντηκοστιανῶν, πρέπει νὰ συμπεράνουμε πὼς...
καὶ ἡ κίνησή τους, λόγoυ χάρη στὶς περιοχὲς τῆς Νότιας Ἀμερικῆς, ποὺ στὸ μεταξὺ ἔγινε πλειoψηφία, ἔπεσε σὲ ἀποστασία.
Ἀποδεικνύεται δηλαδὴ πὼς ἡ παλιὰ διάκριση ἔχασε τὴ σημασία της καὶ πὼς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ καθηλώσoυμε τὴν ἐκκλησία στὴν ἱστορικὴ ἐποχὴ τοῦ ξεκινήματός της.
 

 

Tags:
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 925

agia grafh kanthli 01


Το ανωτέρω πατερικό απόφθεγμα είναι παρμένο από τον Ευεργετινό, Υπόθεσις ΙΖ΄: «Ότι δεν πρέπει κινούμενοι από υπερηφάνεια να πολυπραγμονούμε περί τα υψηλά νοήματα της Γραφής και περί τα δογματικά και υπέρτερα της λογικής ή να προσπαθούμε να εννοήσουμε τα κρίματα του Θεού».
Κάποτε επισκέφτηκαν τον Αββά Ζήνωνα μερικοί αδελφοί και του υπέβαλαν την εξής ερώτηση:

- Τι σημαίνει, Αββά, αυτό που γράφεται στο βιβλίο του Ιώβ: «οὐρανὸς δὲ οὐ καθαρὸς ἐναντίον αὐτοῦ»; (Ιώβ ιε,15)
Ο Γέροντας απάντησε:
- Οι άνθρωποι έπαυσαν να φροντίζουν για την απαλλαγή από τις αμαρτίες τους και ασχολούνται με την έρευνα των ουρανών. Η ερμηνεία του ρητού που ζητήσατε είναι: «μόνο ο Θεός είναι καθαρός». Γι` αυτό είπε η Γραφή ότι ο ουρανός δεν είναι καθαρός ενώπιον του Θεού. (Ευεργετινός,εκδ. Ματθαίου Λαγγή, τόμος Δ΄)
Με αφορμή το ως άνω πατερικό απόφθεγμα  ο νους μας τρέχει αβίαστα και στον αξιοσέβαστο  επιστημονικό κόσμο, ο οποίος εργάζεται νυχθημερόν, αγωνιωδώς και πεισματωδώς στο χώρο του μακρόκοσμου και του μικρόκοσμου, να ερευνήσει και να ερμηνεύσει  τα του επιστητού για το καλό της ανθρωπότητας.
Οι επιστήμονες είναι ευεργέτες της ανθρωπότητας και  οφείλουμε να τους ευγνωμονούμε, όσο παραμένουν πιστοί στην αποστολή τους. Αντιθέτως μπορεί να καταστούν  μέγιστοι καταστροφείς, αν αθετήσουν στον όρκο τους.  Και βέβαια, δεν αναφέρεται  σ` αυτούς το απόφθεγμα σε καμιά περίπτωση, διότι η διακονία της επιστήμης είναι ιερή.
Δύναται όμως να ληφθεί ως απάντηση  στην αφελή ελπίδα που τρέφει πολλές φορές ο άνθρωπος ότι, χωρίς πνευματική εργασία, θα μπορέσει, μόνο με την επιστήμη, να λύσει θέματα που άπτονται του πνευματικού κόσμου. Ότι, χωρίς το «ένδον σκάπτε» και τη συνέργεια της θείας Χάριτος, θα τακτοποιήσει τη συνείδησή του. Ότι έτσι θα χορτάσει, και το χειρότερο, θα ξεριζώσει και θα καταργήσει  την εκ Θεού φυτεμένη στο είναι του επιθυμία της αιώνιας ζωής. Είναι μια προειδοποίηση, που θέλει να προλάβει τη θεοποίηση της επιστήμης.
Οι επιστήμονες, σαν άνθρωποι κι αυτοί, γνωρίζουν πως  κατά την έρευνα, το  αποτέλεσμα  που  θα προκύψει, θα αγγίξει και το δικό τους εσωτερικό  κόσμο. Δηλαδή την πίστη τους. Δηλαδή τις πέραν του επιστητού ανησυχίες  και αναζητήσεις τους. Είναι έτοιμοι να δεχτούν την αλήθεια της επιστήμης και μάλιστα, αν έρχεται σε αντίθεση με το πιστεύω τους; Διότι η επιστήμη αυτή καθ` εαυτή είναι αντικειμενική. Η αλλοίωση επέρχεται από τα πρόσωπα που την υπηρετούν.
Το ερώτημα είναι αν διαθέτουν σήμερα αυτή τη λεβεντιά και το ήθος, το θάρρος και τη συνέπεια για τη μεγάλη ευθύνη τους απέναντι στο Θεό και στον άνθρωπο. Να ομολογήσουν και να αποκαλύψουν το αληθινό. Διότι ο κάθε επιστήμονας είναι υποψήφιος ήρωας και άγιος. Αφού είναι ερευνητής της αλήθειας μέσα από τα δημιουργήματα: «τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης» (Ρωμ.1,20) Μετάφραση: «Διότι οι αόρατες ιδιότητες του Θεού, δηλαδή η αιώνια δύναμή του και η Θεότητά του, βλέπονται καθαρά, αφ` ότου δημιουργήθηκε ο κόσμος και γίνονται νοητές μέσω των δημιουργημάτων του».
Πέρα όμως από  τον επιστημονικό κόσμο, σ` ό,τι αφορά  τη μεταφορά της είδησης  του επιστημονικού αποτελέσματος, παρεμβάλλονται άλλοι παράγοντες, που ρυθμίζουν τον τρόπο με τον οποίο  θα δημοσιοποιηθεί.  Αυτοί είναι η μεγάλη πληγή κυρίως, οι έχοντες τα μέσα, που ενημερώνουν τα πλήθη και τα επηρεάζουν, ανάλογα με το σκοπό που κρύβουν τα συμφέροντά τους.
Δυστυχώς, σήμερα με την επικράτηση του επιστημονισμού, της άθεης και αντίχριστης κοσμοθεωρίας και βιοθεωρίας, πλασάρονται με τέτοιο τρόπο οι αμέτρητες επιστημονικές ανακαλύψεις, ώστε να δίνουν ελπίδα στον κόσμο, χωρίς έρεισμα για το επέκεινα, για το αιώνιο. Μιαν ελπίδα καταισχύνουσα, δηλαδή που καταντροπιάζει και αφήνει συνεχώς έκθετη και καταπληγωμένη την ψυχή. Παραπέμπουν  στη θεά επιστήμη και στον ίδιο τον άνθρωπο, θεοποιώντας τους. Έξω ο Θεός από τα παρόντα. Θεός είναι ο άνθρωπος. Όντας δε ο πολύς κόσμος ακατήχητος και εν πολλοίς επαναπαυμένος  στις επιτυχίες της σύγχρονης επιστήμης, ελπίζει σε πιθανολογίες και υποσχέσεις ανθρώπινες, βάζοντας το Θεό στην άκρη.
Μετατρέπεται σκόπιμα η επιστήμη σε μυστήριο και φαντασία. Και περνάει η ζωή  με την ψευδαίσθηση μιας αόριστης προσμονής, επενδυμένης με την λαχτάρα του  ανύπαρκτου μυστηρίου, κρατώντας σκλαβωμένο κυριολεκτικά τον άνθρωπο σ` αυτού του είδους τη νοοτροπία. Αποκοιμίζει τη συνείδηση με «σεσοφισμένους μύθους» και τον κρατάει δέσμιο να συνεχίζει «το ταξίδι στο άπειρο με βάρκα την ελπίδα», κατά την παιγνιώδη λαϊκή φράση.
Προσπαθούν, διεφθαρμένες ψυχές με διεφθαρμένα συστήματα,  να υποτάξουν τον άνθρωπο, να του στερήσουν την πραγματική ελευθερία, να τον κάνουν εξάρτημα στις επιθυμίες τους και στις πονηρές επινοήσεις τους. Γνωρίζουν πολύ καλά, πως είναι φυτεμένη μέσα του η λαχτάρα του «αεί είναι» και θέλουν να την αρπάξουν, να την κλέψουν και να βάλουν στη θέση της την ψεύτικη, για  να τον κάνουν εργαλείο δικό τους.
Μη μένουμε λοιπόν αποχαυνωμένοι περιμένοντας ελπίδα σωτηρίας από τον κόσμο. Όταν ο άνθρωπος προσδοκά από την επιστήμη απαντήσεις υπερφυσικού και άρα υπαρξιακού και οντολογικού περιεχομένου, τότε αυτή η προσδοκία καθίσταται τυραννική ουτοπία. Όλες οι τοιαύτες υποσχέσεις, απ` όπου κι αν προέρχονται, αν δεν έχουν πηγή και αρχή την πίστη στο Θεάνθρωπο Χριστό, είναι απάτη και ψέμα.
Οφείλουμε να στρέψουμε το είναι μας στους αγίους μας και να διδαχθούμε την καθαρή αλήθεια και ελπίδα και για το παρόν και για το μέλλον. Με το  πολίτευμα και τη βιωτή  τους μας διδάσκουν τη συμμετοχή στα μυστήρια και την ασκητική ζωή της Εκκλησίας μας.  Μιμούμενοι τους αγίους, βιώνουμε την «υπόσταση των ελπιζομένων», τη «ζώσα ελπίδα», αναλόγως ο καθένας, δηλαδή την εμπειρία της αδιάλειπτης παρουσίας του Χριστού  στη ζωή μας.
Όλα αυτά δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια, αλλά με το «έρχου και ίδε». (Ιωαν. α,47) Άρα λοιπόν: «Ώρα ημάς εξ ύπνου εγερθήναι». (Ρωμ. ιγ,11) Για να μην παλεύουμε με τα αδιέξοδα, τα οποία στη γνήσια  πνευματική ζωή είναι ανύπαρκτα και στην οποία όλα τα ερωτήματα, σε όλα τα θέματα, κατά ένα μυστήριο  και μυστικό συνάμα τρόπο, παίρνουν την απάντησή τους και αναπαύουν και την ψυχή και το σώμα.

 

Πηγή: Ακτίνες

Tags:

Σελίδα 147 από 183

Δεν ξεχνώ

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ [1986 - 2016]: 30 Χρόνια από τήν ψήφιση…

Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017

Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...

ΕΛΛΗΝΕΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ μποϊκοτάρετε τα προϊόντα εταιρειών που αφαιρούν…

Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017

Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...

1974: Η προδοσία της Κύπρου!

TIDEON 12-10-2016

Σύμφωνο Διαστροφικής Συμβίωσης

TIDEON 21-12-2015

Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...

ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ: Δεν θα γίνω ευκολόπιστο θύμα!

Tideon 14-12-2015

Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...

Η καταιγίδα των αντιδράσεων για το «αντιρατσιστικό»

TIDEON 27-08-2014

  Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...

Δεν θα γίνω «δωρητής» οργάνων χωρίς να το θέλω! …

tideon.org 02-05-2013

  Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...

Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές...

Tideon 31-12-2012

Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...

Όχι, δεν θα φύγω

Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012

Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...

ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων…

tideon 07-11-2011

  ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...

Ποιοι πολεμούν την Πολύτεκνη Οικογένεια και τη Δημογραφική ανάπτυξη της…

ΑΣΠΕ κλπ 07-11-2011

Η γενοκτονία των Ελλήνων ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΥ…

ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 27-06-2011

 

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ...;

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011

   Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου;    Για να...

Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου…

ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010

Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...